پيش از آنكه حنجره به لرزه بي افتد
و پرستو ها
چاووشى خوان آخرين كوچ شوند
پيش از آنكه خورشيد كامل بميرد
نرسيده به پايان اندوه ابر
شعري بايد سرود
در وصف زندگي
موزون
پر آهنگ
شاد
كه جهانى را به رقص آورد و درختان را به شكوفه
شعرى كه راه ها را نزديك كند
قلب ها را حاكم
چشم ها را مهربان
پيش از آه آخر
بايد كلامي گفت
تا بماند
نشانه
بر اوج وجود هستي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر