درختان را در بهار دیده ای؟
من دیده ام
بازدم برگهاشان را سنجیده ام
ما بی خبرانیم برادر
آسمان را از نگاه نرگسی نوزاد
نگریسته ای؟
نوازش خاک را
نوازش خاک را
آنچنان که جوانه ی گندمی
ستوده
با تمام وجودت
لمس کرده ای؟
ما چشم بستگانیم
شهوت پرواز را
در تنیدن پیله
هیچ خوانده ای؟
ما مدعیانیم برادر
رویش جوانه ها را نگریسته ای؟
زایش درختان، پرواز پروانه هارا
هیچ یک نه با هم
که هر یک زمانی
برای خود
و نه از ترس دیر رسیدن
کمال را تجربه کرده اند
و
طعم زندگی را چشیده اند
.
.
.
ترس را به دست گذشته بسپار
و زندگی را
به تجربه بنشین
آسمان و خاک و پرواز را
گیاه وار اول
پروانه وار
و نه از آغاز چون انسان
لندن
۲/۴/۲۰۰۹
