آدمها، به گفته ي خودشان، دو دسته اند؛ دسته ى اول حسابي اند و دسته ي دوم نا حسابي.
حسابي ها حساب و كتاب سرشان مي شود، با يك نگاه تا ته وجودت مي روند و بر مي گردند و تمام مجهولاتت را معلوم مي كنند، بعد تصميم مي گيرند كه با تو باشند يا نباشند ولي از آنجا كه تعداد خطوط گذرنده از دو نقطه تابعي از زمان است بودن و نبودنت با اين آدمها هم ارتباط مستقيم با تقويم دارد، شايد یک روز با حساب و كتاب دوستت جور در نيايي و نا حسابي شوي. آدم حسابيها پيش بيني اشتباه سازمان هواشناسي را فقط عصباني مي شوند و با همه ي قوي بودن رياضي شان معادله را حل نشده باقي مي گذارند. براي آدم حسابي ها فقط كشف مجهولات تو آسان است، چون آنها خوب رياضي را مي فهمند ولي دوستش ندارند، مي خوانندش ولي بي علاقه، رياضي را بي علاقه دوست دارند چون براي بچه زرنگهاست.
آدمهاي نا حسابي حساب نمي دانند چون كه باران، آمدنش را به خاطر اشتباه هوا شناسي به تعويق نمي اندازد. آدمهاي ناحسابي همه جور رفيق دارند چون اساسا دنيال معلوم كردن مجهولات هيچ كس نمي روند آدمهاي مجهول دار هم همه عين هم اند. براي آدم ناحسابي همه خودي اند و كساني كه بي خودي بازي در مي آورند ناحسابِ دنيا را به هم ميريزند. آدمهاي ناحسابي با پيش بيني وضع هوا تفريح ميكنند و به آفتاب يك روز باراني و بالعكس مي خندنند.
آدمهاي حسابي پيشبيني هوا هستند و نا حسابي ها باران روز خورشيدي!
لندن
يكم مه دو هزار و دوازده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر