۱۳۸۵ اردیبهشت ۲۷, چهارشنبه

مرخصی




برخیزم و عزم باده ی نــاب کــنم
رنگ رخ خود به رنگ عناب کنم
.
این عقل فضول پیشه را مشتی مـی
بر روی زنم، چنانکه در خواب کنم



کاملا با فرمایش آقای خیام موافقم، هر چند وقت یه بار یه مرخصی طولانی لازم داره، چه جورش مهم نیست.
من که فرستادم بره!!!


۱ نظر:

ناشناس گفت...

baba raees jon zire een varagheye vame maro ham ye emza kon !!